بائر؟

این روزها انگارخودنمایی فقط برای خارج از منزل است...صورت های آرایش

کرده...موهای نمایان....روسری های نصفه...شلوارهای پاره و کوتاه....اگر

هدف از این ها تبرج وخودنمایی نیست پس چیه...؟؟؟

ای کاش اینانی که برای آمدن در خیابان و خودنمایی برای مردان غریبه

اینقدر زمان و هزینه میکنند برای داخل خانه و همسر خود هم اینقدر دقت و

ظرافت خرج میکردند...!

گاهی وقتی ازشون می پرسی چرا اینطور بیرون می آیی؟ می شنوی:

برای دل خودم....باور کنم برای دل خودت هست....؟؟؟آیا اگر کسی نقاشی

بسیار زیبا رسم میکند اگر برای خودش کشیده باشد .......پس چرا تو کوچه

وبازار بیرون می اورد وبه همه نشان میدهد....نقاش ماهر و خالق ما یعنی

خدا این زیبایی را(حالاهرچقدرکم یازیادفرقی نمیکنه) به تو داده است.....به

صورت امانت.....باید امانت دار خوبی باشی... خدا فرموده این زیبائی تو فقط

مال تو و محرم تو هست و بس....چرا به امانت خیانت میکنی ؟

گاهی در جواب این سوال که چرا اینطور بیرون می آیی می شنوی

که ...دلت باید پاک باشد...مگر می شود پاکی هزاران چشم را بدزدی و

دلت پاک بماندوپاک باشد....................؟؟؟؟؟؟

چقدر تلخ است که متأهلین باید برای حفظ زندگی هایشان این روزها بسیار تلاش کنند.....

من افتخار می کنم وقتی دو تا پسر که دارن با کلمات کوچه بازاری با هم حرف می زنند، به من که می رسند، صداشون رو میارن پایین و رد میشن!

احساس غرور می کنم وقتی می خوام از یه جایی رد شم و مردی که به هیچ جای تیپش نمی خوره مذهبی باشه، خودش رو می چسبونه به دیوار و راه رو برای من باز می کنه
من کلی خوشحال می شم وقتی سوار آسانسور می شم، یه پسر به خودش اجازه نمی ده با من هم زمان بیاد توی آسانسور
و خیلی خوشحال می شم وقتی که من هیچ حرفی نمی زنم، هیچ شعاری نمی دم ولی این پرچم افکار من ... این چادر دوست داشتنی ام (که حاضر نیستم حتی لحظه ای ازش جدا شم) به همه می گه که:

"لطفا مراقب رفتارتون ، حرف زدنتون و حتی افکارتون باشید!! من حرمت دارم"